SOUL KICKING

Εάν το «Σπιρτόκουτο» ήταν γροθιά στο παραγεμισμένο- με κάθε λογής σκατά- στομάχι του νεοΈλληνα, τότε «η ψυχή στο στόμα» είναι το γαμήσι που τρώει καθημερινά κάθε μισθωτός στη δουλειά του, στην οικογένεια, στην παρέα…

Ο Γιάννης Οικονομίδης είναι οργισμένος. Όπως και οι ταινίες του. Πρόκειται για την απλή θεωρία του Danny Trejo. Ο Trejo είναι Λατίνος ηθοποιός με ουλές, πρόσωπο κατάδικου και σωματοδομή εγκληματία. Κι όμως στην πραγματική του ζωή δεν υπήρξε ζωγράφος με ειδικότητα στις νεκρές φύσεις, μηδέ μελετητής του εσωτερικού μονόλογου του James Joyce. Πρωταθλητής πυγμαχίας των φυλακών της Καλιφόρνια, υπήρξε! Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πιο πεζή, από ότι θέλουμε να είναι…

Όταν πρωτοείδα το «Σπιρτόκουτο», για το οποίο έχω ένσταση όσον αφορά στον τίτλο: Μου άρεσε περισσότερο ο υπότιτλος «Πόλεμος σε τέσσερις τοίχους», ένοιωσα την ίδια αναγούλα με την πρώτη φορά που είδα τον «Άγγελο εξολοθρευτή» του Μπουνιουέλ! Ένοιωσα αδύναμος, να με πλακώνουν οι τέσσερις τοίχοι, ήθελα να βγώ από το σπίτι, να ουρλιάξω, να φτύσω στους τάφου σας!

Ελληνικός κινηματογράφος; Δίχως μικρασιατική καταστροφή; Δίχως το πουλί των χουνταίων; Δίχως μεταπολίτευση; Γίνεται; Κι όμως, γίνεται απαντάει ο Οικονομίδης και μας ξυπνάει από τον λήθαργο.

Δεν θα έχανα με τίποτα την «ψυχή στο στόμα»! Εκπληκτικός Λίτσης… μόνος εναντίον όλων! Πραγματική ταινία με αληθινούς χαρακτήρες! Ντοκιμαντέρ περί της Αγίας Ελληνικής Οικογένειας. Αν υπάρχει μια μοναξιά ανώτερη από το Όλον, διαχωρίστε το βήμα σας σε κάτι απαλό, να την υποδεχτούμε. Με μια φιλήδονη κατάρα που θα κατατρέχει την δημιουργία, να παλινδρομήσουμε στην παλαιοντολογική μας αφή. Θάνατος που κυλάει στο βαρέλι της καινούργιας μας φορεσιάς. Εκεί όπου δεν υπάρχει πάτος! «Ας δυστυχήσουμε για να δημιουργήσουμε» φωνάζει ο Γιάννης μέσα από τα σφιγμένα δόντια του Ερρίκου.

Κορυφαία σκηνή ο εαυτός μας να κοιτάζεται στον καθρέφτη. Να συμβιβάζεται με την ασχήμια και την κόλαση. Να βρίσκεται αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο εχθρό. Και να αλυχτά μοναχός τις νύχτες: «Όλα καλά… Όλα καλά ρε!» Πόσος χαμένος χρόνος στεγνώνει στο βλοσυρό του βλέμμα. Με μιας η φωνή μεταμορφώνεται σε πεταλίδα χήνα, χωρίς σφετεριστές μοναχούς και ανάπηρους δρομείς.

Πρόκειται για τον άνθρωπο «που δεν ήταν εκεί»! Κλεισμένος στο καβούκι του, να ακούει από εκεί τα ηδονικά βογγητά της γυναίκας του που πηδιέται, τα γαβγίσματα του αφεντικού, τις κραυγές των αρρώστων που σε καλούν να γίνεις μέρος της κοινότητας τους, τους συφιλιδικούς που κακοποιούνται σεξουαλικά, τα ανδράποδα που κυκλώνουν τα πλημμυρισμένα ρυάκια της ύπαρξής του. Τα σκισμένα καπούλια του αλόγου, προκειμένου να βολευτεί…
Στα περίχωρα της Βιέννης, στους κήπους του παλατιού Σονμπούρν ζει ένας σκίουρος που αναμοχλεύει τις συλλαβές του ονόματός σου. Εκεί γυρίστηκε πιθανότατα «η ψυχή στο στόμα», αλλά για κάποιον περίεργο λόγο ο Οικονομίδης φοβάται να το παραδεχτεί.

Όποιος κατηγορήσει την ταινία για βωμολοχία, ας αναπολήσει την τελευταία φορά που γάμησε εγκεφαλικά τη μάνα κάποιου αγνώστου ή διέκρινε το μίσος στο ανθρώπινο βλέμμα.

Η «ψυχή στο στόμα» είναι ένας γαμημένος εφιάλτης από τον οποίον δεν θέλεις να ξυπνήσεις. Δεν θέλεις να ξυπνήσεις, διότι σε περιμένει άλλος, χειρότερος εφιάλτης! Και όταν ξυπνάς, εκεί στο κάθισμα ενός υπέροχου τόπου, όπως ο κινηματογράφος «Μικρόκοσμος», κοιτάς τους άλλους και διακρίνεις στο βλέμμα τους αυτή τη μικρή- ανεπαίσθητη διαφορά, αρκετή να κατατάξει επάξια τον άνθρωπο, ως το πιο επικίνδυνο ζώο επάνω στον πλανήτη: Το Μίσος!

Αν ήθελα να γράψω δυο αράδες για τη νέα ταινία του Οικονομίδη, αυτές θα ήταν:

Η «Ψυχή στο στόμα» σε αφήνει αποσβολωμένο. Ψάχνεις το κρύο χέρι του διπλανού μονόχειρα για να κρατηθείς από την πτώση, ωσάν ο δήμιος λίγο προτού ενεργοποιήσει την γκιλοτίνα, γυρεύει στο ακανθώδες πλήθος, το βλέμμα που θα του δείξει κατανόηση, συμπάθεια και έρωτα για τούτα τα χέρια που θα ετοιμάζονται να κόψουν το κεφάλι ενός ανθρώπου με παρελθόν, μα δίχως μέλλον.





Πού παίζεται...


ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ PRINCE FIMCENTER Λ. Συγγρού 106, Φιξ (ΜΕΤΡΟ Συγγρού-Φιξ), 2109215305. Πεμ. - Τετ.: 18.10/ 20.20/ 22.30/ 00.30