Θυμήσου Τα Άλογα Του Ντράγερ...

Σκύθες φυτρώνουν στην αυλή μου, αρματωμένοι με τα τόξα τους με κυρτή βέργα από ξύλο καρυδιάς κι εγώ τους κρένω να με προστατεύσουν από τον Ιστιαίο που ξυρίζει συνθηματικά το κεφάλι του πιστού του δούλου. Απόστησον Ίωνας, Αρισταγόρα!

Βίασες και χτύπησες, άθλιε γυμνοσάλιαγκα, με την άρρωστη φύση σου τον έρωτα μου, καθώς δεν σου έφτανε το ανελέητο γαμήσι στην γηραιά μητέρα σου, την έσυρες αιμόφυρτη ευθύς στην αίθουσα των σφαγιασθέντων σε όσους σκοτώνονται ένδοξα στη μάχη. Όμως, εκείνη δεν σκοτώθηκε ένδοξα στη μάχη. Επειδή, την σκότωσες εσύ με τις ανατριχιαστικές σου πράξεις, πάνω σ' εκείνο το άσπιλο κορίτσι πίνοντας το ρόφημα του Σούττουνγκρ με σκοπό να το επαναφέρεις στον άθλιο τούτο κόσμο σου. Με χαιρέτησες, προτού γνωρίσω το φαύλο ποιόν σου, και αφοότου ανακάλυψα την τερατώδη φύση σου σμπαράλιασα τα ειδεχθή χαρακτηριστικά του προσώπου σου, έχοντας τριγύρω άνδρες να αυνανίζονται αλαλάζοντες. Αλί σ' εσέ, εύπορε κατασκευαστή όπλων από τον Κολωνό, φυγάδευσες τον τραγικό υιό σου, προς την Βερίγγειο Θάλασσα, εκεί όπου δίδασκε υποβασταζόμενος ο Παλαιών Πατρών Ιωακείμ μαθητής του Αγίου Λέοντα και τον μετέφερε στο Μίνσκ, όπου κανόνισε πονηρό ραντεβού με τον Ράμα. Εκεί πολεμούσαν επί 59 συναπτά έτη. Η πύρρειος νίκη του υιού του εύπορου κατασκευαστή όπλων από τον Κολωνο, επισκιάστηκε από τις κραυγές της Τριάδας Πτα- Σεκμέτ- Νεφερτέμ από τη Μέμφιδα, με αποτέλεσμα να τεμαχιστεί η ψυχή του μεγάλου τραγικού ποιητή.

Οι τύψεις κατατρώνε την ψυχή μου.

Αχ! Ανόητε γέρο... τώρα βλέπω πόσο κακό έκανα!