ΜΙΑ ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΑ

Πάντα αντιπαθούσα τα έθνη, τα επαγγέλματα, τις κοινωνίες, τις συντεχνίες, τις κοινότητες. Μ' αρέσουν μονάχα τα άτομα. Απεχθάνομαι και μισώ ιδιαίτερα το ζώο που φέρει το όνομα άνθρωπος, αν κι από καρδιάς αγαπώ την Τ., τον Γ.,......

Ο Alfred Jarry δεν αποχωριζόταν ποτέ τα δυο ρεβόλβερ του. Μια φορά, σ' ένα κήπο διασκέδαζε προσπαθώντας να βγάλει το πώμα μιας σαμπάνιας με πυροβολισμούς. Οι σφαίρες κάποια στιγμή έφυγαν έξω από την αυλόπορτα και αυτό προκάλεσε την έκρηξη μιας κυρίας, που τα παιδάκια της έτυχε να παίζουν στον διπλανό κήπο.
"Κι αν τα σκοτώνατε, Κύριε";
"Ε, τότε Κυρία μου, θα σας έκανα άλλα".

Περί το τέλος της ζωής του, με δυο ρεβόλβερ στο χέρι κι ακόμα ένα βαρύ μπαστούνι με επένδυση από μόλυβδο, φορώντας τη γούνα του και τις παντόφλες του, επισκεπτόταν κάθε βράδυ το γιατρό Σάλτα. Τον ίδιο αυτόν που, την προηγούμενη του θανάτου του, τον είχε ρωτήσει τι θα του προξενούσε την μεγαλύτερη χαρά. Ο Jarry του απάντησε:
"Μια οδοντογλυφίδα".

Δεν θα άξιζε τον κόπο αν ένα έξυπνο χιούμορ δεν θα μπορούσε να διαλύσει το σύμπαν μες σε ξεσπάσματα γέλιου...