Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007

Ανθοπωλεία ατέρμονα, αεροδρόμια κηλιδωμένα, πλατείες υποχόνδριες...


Απαρνιέστε την ετρουσκική σας φύση μέσα από σειριακές σπονδές, ώστε να φυγαδεύσω ινκόγκνιτο τον κύριο Τζώννυ Μπένγκστον, Ιρλανδό τραπεζίτη, γόνο πλούσιας οικογένειας από την Στοκχόλμη, ο οποίος αποφάσισε να ποτίσει το ίδιο του το συκώτι με τόση ποσότητα πιοτού, όση για να μεταλλαχθεί σε ζωτική αποθήκη φύλαξης του ρωσικού υποβρυχίου των 1066 τόνων και των 76 μέτρων μήκους, οπλισμένο με τορπιλοσωλήνες, τι το καλύτερο από την μετοίκηση του;


Πέρασαν μόλις δώδεκα χρόνια από εκείνη τη νύχτα που απήχθη ο Τζώννυ από αδίστακτο κύκλωμα εμπορίας και λείανσης ανθρωπίνων οργάνων, με σκοπό την επιχειρηματική εκμετάλλευση του συκωτιού. Εκέινος ήταν που αναγνώρισε την φυγόδικη ματιά μου. Θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις άσχημο με κυριότερο γνώρισμα την εκ γεννετής αλλοιθωρία που τον διακατείχε. Ο Τζώννυ Μπένγκστον ήτο συνειδητοποιημένος παρθένος και μάλιστα οργανωμένος εις τον νεοσύστατον σύλλογο των Απανταχού Ευτυχισμένων Αυτών Χωρίς Την Σεξουαλική Επιθυμία, από όπου τα μέλη διακήρυτταν μετά βδελυγμίας την παντελή έλλειψη επιθυμίας τους προς συνεύρεσιν.


– «Οι ερευνητές, μας αντιμετωπίζουν ως πάσχοντες από μία ασθένεια, της οποίας η θεραπεία θα πρέπει να ανακαλυφθεί» λέγει
- «Όπως η ομοφυλοφιλία στις αρχές του αιώνα» αντιτείνω
- «Μα… δεν είμεθα ούτε ομοφυλόφιλοι, ούτε κτηνοβάτες. Παρατηρούμε τις γυναίκες ως υποκείμενα του είδους που συγκατοικεί σε ετούτον τον πλανήτη. Δεν μισούμε τους ανθρώπους που νοιώθουν σεξουαλική έλξη, αλλά τους λυπόμαστε. Εμείς νοιώθουμε χωρίς ετούτα τα δεσμά.»
- «Ναι, αλλά δεν έχεις καν δοκιμάσει. Δεν ξέρεις τι χάνεις!»
- «Η ασεξουαλικότητα, φίλε μου, δεν αφορά μόνο στις αμοιβάδες πια, κύριε ετερόφυλε. Ο σύλλογος μας με τη συμμαχική ορμή των αδελφών αμοιβάδων, έχει ως σκοπό να καταλύσει τον κόσμο και να του αναδείξει νέες θύρες απόλαυσης, όπως: το παγωτό- βανίλια, το πινγκ- πονγκ, τον αναχωρητικό μοναχισμό, το Πορταλέγκρε, την μόνιμη αγκύλωση στο αριστερό χέρι και τις σπασμωδικές επιληπτικές κρίσεις. Ερχόμεθα με περισσή ορμή ίνα αποτάξωμεν τους αμαρτωλούς εις το πυρ το εξώτερον και η τιμωρία σας θα είναι σκληρή, βλάσφημοι!»



Αυτός ήταν ο Τζώννυ Μπένγκστον. Πέθανε μέσα σε έναν κυκεώνα ανασταλτικότητας από σκούρο καστανοκόκκινο φτέρωμα που από μακριά μοιάζει με μαύρο. Την αναπαραγωγική περίοδο αποκτά κυανοπορφυρές μεταλλικές ανταύγειες στα καλυπτήρια των φτερούγων της. Ο Τζώννυ άφησε την ακροτελεύτια και ανούσια πνοή του σε υγροβιότοπο γλυκού νερού με πυκνή υδροχαρή βλάστηση, καλαμιώνες μαζί με ερωδιούς, ενώ στην επιτύμβια μαρμάρινη πλάκα του ασεξουαλικού μνήματος, αναγράφεται:


Έζησε, δίδαξε και πέθανε τρεφόμενος, τις τελευταίες του στιγμές,με τα υπερμεγέθη κόπρανά του πάνω σε ένα λευκόστρατο σεντόνι ενός ξύλινου κρεβατιού κάποιας εκπαιδευτικής μονάδας εμφραγμάτων.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2007

έτι Κουρήτεσσι μετετρέφετε Ιδαίοισιν Ρείην εξαπαφών παραλέξατο...


Mon φούσξ. Πολύ ύδωρ στον απύθμενο σωλήνα μου. Ουροδόχος κύστις, σου λέγει. Οποία υπέροχη εφεύρεσις το κατούρημα. Στέκομαι αρχόντισσα επάνω από τη λευκάνη, στητή ωσάν στειλιάρι, ολόρθη ωσάν το κυπαρίσσι ίνα θωρώ αφ’ υψηλού την τρύπα την ατρόμητη, όπου θυμίζει του Μούνκιου την κραυγή, πανέτοιμη ίνα δεχθεί το ζεστό χρυσό μου κάτουρο. Αααα… Οποία ανακούφησις!


Ρέει ωσάν τον παραφουσκωμένο από τα χειμωνιάτικα χιόνια, ποταμό έτοιμο να λούσει και να κατακλύσει το παγωμένο μάρμαρο. Δοκιμάζω τον αυτισμό μου. Τηλέμαχος, Πρωτέας… όχι, λαθεμένη σειρά πραγμάτων… Τηλέμαχος, Νέστορας, Πρωτέας, Καλυψώ, Λωτοφάγοι, Άδης… Ο Εύμαιος θα έρθει αργότερα, νομίζω. Καταπιώνας ου γαρ εκπιού. Σκεβρωμένος ανάπλαθες την ιδιάζουσα φύση σου, κυρτωμένος κούρος βολόδερνες πίσω από το μετρό, εκεί δα στον πεζόδρομο, φυγόδικος μέσω του αγιαζιού, περιστρεφόμενος υπό του Ίφιου και της πανέμορφης Αναξαρέτης, κλαίοντας κλαιόμενης κλαιομένης φωτόφυτος, σέλωσες τον σημαντήρα αφρισμένον από τα εντόσθια ενός μονόκερου πληγωμένου από τη μοναξιά που επιφέρει η ποσότητα χλωρίου στο έλος.


Κατάκοιτοι διαβάτες, συλλάβετε τούτον τον αλιεμένο βάρδο!


Ήταν όλοι τους ποδιά σου.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

CαΛηΜeRα!

...what a gas, what a beautiful ass.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2007

Monty Python - Four Yorkshiremen

Μετά της ευγενικής χορηγίας του συντρόφου BeRiA...

CD OF THE MONTH!

LE BAR PLAZA ATHENEE PARIS


CD 1
BLUE HOUR


1. Climbing Up The Walls
Radiohead


2. Teardrop
Massive Attack


3. Sex And Candy
Marcy Playground


4. Pure Morning
Placebo


5. Good Vibrations
The Beach Boys


6. Crystalline Green
Goldfrapp


7. I Am Streched On Your Grave
Sinead O'Connor


8. The Boxer
The Chemical Brothers


9. The Fun Lovin' Criminal
Fun Lovin' Criminals


10. South Side
Moby


11. Dirty Harry
Gorillaz


12. Alpha Beta Gaga
Air


13. Check Yo Self (remix)
Ice Cube


14. Fever
The Cramps


15. Rapture
Blondie



CD 2
RED HOUR


1. Another One Bites The Dust (2001 Digital Remaster)
Queen


2. Never Win
Fischerspooner


3. Dirty Life (Explicit)
Ima Robot


4. Listen To The Drums (Clignancourt Edit)
Outlines


5. I Am Over It
The Dandy Warhols


6. Fashion (Single Version) (2002 Digital Remaster)
David Bowie


7. Buffalo Stance
Neneh Cherry


8. Man's Final Frontier
Arrested Development


9. Teazah
N.I. Project


10. Lapdance (Explicit)
N.E.R.D.


11. Spread Your Love
Black Rebel Motorcycle Club


12. Strict Machine
Goldfrapp


13. Radio
Client


14. The Death Of American Radio
Radio 4


15. Pumping On Your Stereo
Supergrass


16. Girls On Film
Duran Duran


17. Girls And Boys
Blur


18. This Scene Is Dead
We Are Scientists


19. Boom Boom
The Animals

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2007

ΤεΤρΑχΛωΡοΔιΒεΝζΟπΑρΑδΙοΞίΝη

Νεκρική ακαμψία εποχής χωρίς βαρβαρότητες, περισσής ανίας εκμαυλισμένης το παρανάλωμα, φορώντας μια φούστα ιππασίας σε ορθή γωνία και μια συνεκτική δύναμη- τα γυρεύει ο πισινός μου!- ανδρείκελο του ανθρακοθησαυρού, επιτίθεται δριμέως υπό του υποθηκοφυλακείου, παραγνωρισμένο συνδικαλιστικό στέλεχος με την κωδική ονομασία δρυς ή αρία ή αριά ή αριός ή ασίλακος, πίνω μονοκοπανιά ένα ηρωικό δίστιχο, χωρίς περιθώριο επιλογής, ως υψιποδιστής ίππος- ο Άγιος Πατήρ, βοήθεια μας- ως έμφρων άνθρωπος, hee-haw κυρ- Μέντιο!

Το ΜιΚρΟ σΠίΤι ΣτΟ λΙβΑδΙ...


Απόσπασμα από το βιβλίο "Les Chants de Maldoror", με το οποίο άνοιξαν οι πύλες του ασυνείδητου. Ο παραληρηματικός ωκεανός του ασυνείδητου του Λωτρεαμόν. Με την ευγενική χορηγία του Κόμητα ΑμΠεΜπΑμΠλΟμ...



Είμαι βρώμικος. Οι ψείρες με τρώνε. Τα γουρούνια με βλέπουν και ξερνάνε. Τα κάκαδα και τα έλκη της λέπρας ξελέπιασαν το δέρμα μου που κίτρινο έμπυο το κάλυψε. Ούτε των ποταμών το νερό, ούτε των σύννεφων την πάχνη ξέρω. Στο σβέρκο μου, σαν πάνω σε κοπριά, ένα πελώριο μανιτάρι, μ' ομπρελωτούς μίσχους φυτρώνει. Πάνω σε ένα άμορφο έπιπλο καθισμένος, ούτε ένα μέλος του σώματος μου εδώ και τέσσερις αιώνες δεν έχω κουνήσει. Τα πόδια μου ρίζωσαν στο χώμα και κάτι σαν μακρόβια, γεμάτη παράσιτα, βλάστηση, που δεν έγινε ακόμη φυτό και δεν είναι πια σάρκα, σχημάτισαν.


Η καρδιά μου όμως χτυπά! Μα πώς θα χτυπούσε αν του κουφαριού μου (δεν τολμώ να πω του κορμιού μου) η σαπίλα και η μπόχα πλουσιοπάροχα δεν την τρέφαν; Στην αριστερή μου μασχάλη σαν στο σπίτι της μια οικογένεια βατράχων βολεύτηκε κι όποτε κάποιο από αυτά κουνιέται με γαργαλάει. Προσέξτε κανένα απο αυτά μην το σκάσει και έρθει με το στόμα του το εσωτερικό του αυτιού σας να ξύσει: Θα ήταν ικανό και μέσα στο μυαλό σας μετά να τρυπώσει. Στη δεξιά μου μσχάλη ένα χαμαιλέοντα έχω που, για να μη πεθάνει της πείνας, συνέχεια τα κυνηγάει: όλοι πρέπει να ζήσουμε. Μα όταν η μία μου πλευρά τελείως τα τεχνάσματα της άλλης ματαιώνει, τίποτα καλύτερο απ'το να ρουφήξουν το ισχνό λίπος που σκεπάζει τα πλευρά μου δεν βρίσκουν να κάνουν: το έχω συνηθίσει. Μια κακιά οχιά το πέος μου καταβρόχθισε και τη θέση του πήρε: ευνούχο η ξεδιάντροπη μ' έκανε.


Αχ και να μπορούσα με τα παράλυτα χέρια μου να είχα αμυνθεί' θαρρώ, όμως, πως κούτσουρα έχουν γίνει. Όπως και να' ναι, εκείνο που σημασία έχει είναι πως το αίμα να περιφέρει σ'αυτά την πορφύρα του δεν έρχετε πια. Δυο μικρά σκατζοχοιράκια, που άλλο πια δε μεγαλώνουν, σ' ένα σκύλο, που δεν τ' αρνήθηκε, το εσωτερικό των όρχεων μου έριξαν: αφού με προσοχή την επιδερμίδα έπλυναν, εκεί μέσα μπήκαν και φώλιασαν. Τον πρωκτό μου ένας κάβουρας τον βούλωσε' απ' την αδράνεια μου ξεθαρρεμένος, την είσοδο με τις δαγκάνες φυλάει και με πονάει πολύ! Δυο μέδουσες, άμεσα δελεασμένες από μία ελπίδα που δεν αποδείχθηκε λαθεμένη, τις θάλασσες διέσχισαν. Με προσοχή τα δύο σαρκωμένα μέρη που αποτελούν τα πισινά του ανθρώπου μελέτησαν, και αφού πάνω στις εξογκωτές αυτές καμπύλες γραπώθηκαν, με μία συνεχή πίεση τόσο τις ζούπηξαν που τα δύο αυτά κομμάτια της σάρκας χάθηκαν και τα δύο τέρατα, ίδια στο χρώμα, στη μορφή και στην αγριότητα, που απ'το βασίλειο της μύξας βγήκαν, απόμειναν.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007

ΜΙΑ ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΑ


Πάντα αντιπαθούσα τα έθνη, τα επαγγέλματα, τις κοινωνίες, τις συντεχνίες, τις κοινότητες. Μ' αρέσουν μονάχα τα άτομα. Απεχθάνομαι και μισώ ιδιαίτερα το ζώο που φέρει το όνομα άνθρωπος, αν κι από καρδιάς αγαπώ την Τ., τον Γ.,......

Ο Alfred Jarry δεν αποχωριζόταν ποτέ τα δυο ρεβόλβερ του. Μια φορά, σ' ένα κήπο διασκέδαζε προσπαθώντας να βγάλει το πώμα μιας σαμπάνιας με πυροβολισμούς. Οι σφαίρες κάποια στιγμή έφυγαν έξω από την αυλόπορτα και αυτό προκάλεσε την έκρηξη μιας κυρίας, που τα παιδάκια της έτυχε να παίζουν στον διπλανό κήπο.
"Κι αν τα σκοτώνατε, Κύριε";
"Ε, τότε Κυρία μου, θα σας έκανα άλλα".

Περί το τέλος της ζωής του, με δυο ρεβόλβερ στο χέρι κι ακόμα ένα βαρύ μπαστούνι με επένδυση από μόλυβδο, φορώντας τη γούνα του και τις παντόφλες του, επισκεπτόταν κάθε βράδυ το γιατρό Σάλτα. Τον ίδιο αυτόν που, την προηγούμενη του θανάτου του, τον είχε ρωτήσει τι θα του προξενούσε την μεγαλύτερη χαρά. Ο Jarry του απάντησε:
"Μια οδοντογλυφίδα".

Δεν θα άξιζε τον κόπο αν ένα έξυπνο χιούμορ δεν θα μπορούσε να διαλύσει το σύμπαν μες σε ξεσπάσματα γέλιου...

EUROVISION 2007

Η πρόταση του blog, προκειμένου να ξαναγυρίσουμε στις πατροπαράδοτες Ελληνοχριστιανικές αξίες, τις οποίες προσπαθεί να εξαλείψει η παγκοσμιοποίηση και η νέα τάξη...

Τρίτη 13 Μαρτίου 2007

Θυμήσου Τα Άλογα Του Ντράγερ...



Σκύθες φυτρώνουν στην αυλή μου, αρματωμένοι με τα τόξα τους με κυρτή βέργα από ξύλο καρυδιάς κι εγώ τους κρένω να με προστατεύσουν από τον Ιστιαίο που ξυρίζει συνθηματικά το κεφάλι του πιστού του δούλου. Απόστησον Ίωνας, Αρισταγόρα!




Βίασες και χτύπησες, άθλιε γυμνοσάλιαγκα, με την άρρωστη φύση σου τον έρωτα μου, καθώς δεν σου έφτανε το ανελέητο γαμήσι στην γηραιά μητέρα σου, την έσυρες αιμόφυρτη ευθύς στην αίθουσα των σφαγιασθέντων σε όσους σκοτώνονται ένδοξα στη μάχη. Όμως, εκείνη δεν σκοτώθηκε ένδοξα στη μάχη. Επειδή, την σκότωσες εσύ με τις ανατριχιαστικές σου πράξεις, πάνω σ' εκείνο το άσπιλο κορίτσι πίνοντας το ρόφημα του Σούττουνγκρ με σκοπό να το επαναφέρεις στον άθλιο τούτο κόσμο σου. Με χαιρέτησες, προτού γνωρίσω το φαύλο ποιόν σου, και αφοότου ανακάλυψα την τερατώδη φύση σου σμπαράλιασα τα ειδεχθή χαρακτηριστικά του προσώπου σου, έχοντας τριγύρω άνδρες να αυνανίζονται αλαλάζοντες. Αλί σ' εσέ, εύπορε κατασκευαστή όπλων από τον Κολωνό, φυγάδευσες τον τραγικό υιό σου, προς την Βερίγγειο Θάλασσα, εκεί όπου δίδασκε υποβασταζόμενος ο Παλαιών Πατρών Ιωακείμ μαθητής του Αγίου Λέοντα και τον μετέφερε στο Μίνσκ, όπου κανόνισε πονηρό ραντεβού με τον Ράμα. Εκεί πολεμούσαν επί 59 συναπτά έτη. Η πύρρειος νίκη του υιού του εύπορου κατασκευαστή όπλων από τον Κολωνο, επισκιάστηκε από τις κραυγές της Τριάδας Πτα- Σεκμέτ- Νεφερτέμ από τη Μέμφιδα, με αποτέλεσμα να τεμαχιστεί η ψυχή του μεγάλου τραγικού ποιητή.
Οι τύψεις κατατρώνε την ψυχή μου.
Αχ! Ανόητε γέρο... τώρα βλέπω πόσο κακό έκανα!

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2007

Η πολιτισμικη ιστορία του πρωϊνού αυνανισμού


Εδώ και δεκαοκτώ - δοξασμένα- συναπτά έτη, βρίσκομαι στην υπηρεσία της τιμημένης Mossad. Έχω εκπαιδευτεί να επιβιώνω στις πιο σκληρές και δύσκολες συνθήκες. Η εκπαίδευση, η οποία έχω λάβει, ξεπερνάει και την πιο νοσηρή φαντασία του κοινού θνητού.


Η φιλοσοφία της εκπαίδευσης, εξαιτίας της οποίας έχω παρασημοφορηθεί με τον Αργυρό Σταυρό Της Γης Της Επαγγελίας Δια Χειρός Shlomi Elkabetz, έγκειται στην απάλειψη εκείνων των ανθρώπινων συναισθημάτων που θα μπορούσαν να αποβούν μοιραία σε ενδεχόμενη αιχμαλωσία από τον εχθρό.


Έχω εκπαιδευτεί στη στόχευση κινούμενων στόχων. Θεωρούμαι άριστος στις τάξεις της υπηρεσίας. Είμαι εκπαιδευμένος να τρέφομαι με μέλι και ακρίδες. Έχω εκπαιδευτεί να πίνω τα ούρα μου σε ενδεχόμενη αιχμαλωσία, η οποία θα μου στερήσει το νερό, προκειμένου να αποκαλύψω μυστικά της υπηρεσίας. Είμαι εκπαιδευμένος να αποτυπώνω σε εκατοστά του δευτερολέπτου 130 πρόσωπα, 42 χώρους και να αποθηκεύω στον εγκέφαλο μου 62.000 ανθρώπινες κινήσεις και μικρολεπτομέρειες που δεν παρατηρεί ο κοινός θνητός. Παράδειγμα: Με πιο δάκτυλο ξύνει τη μύτη του κάποιος ή πόσες φορές την ώρα κοιτάει το ρολόι του. Λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, διότι ποτέ δεν ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός...


Είμαι εκπαιδευμένος να αντέχω στον πόνο, η έννοια έρωτας είναι άγνωστη για μενα, δεν συγκινούμαι και γενικότερα έχω εκπαιδευτεί σκληρά να απέχω από ανθρώπινα συναισθήματα, τα οποία μπορούν να αποβούν μοιραία σε περίπτωση αιχμαλωσίας. Έχω εκπαιδευτεί να μένω αγρυπνος περίπου για 74 ώρες, να κοιμάμαι κάτω από το κρεβάτι με ανοιχτό το ένα μάτι, να στέκομαι όρθιος στο ένα πόδι για περίπου 33 ώρες, να μένω αμίλητος για περίπου 3 χρόνια. Γνωρίζω άπταιστα 52 γλώσσες και 86 διαλέκτους, διότι ο εχθρός δεν έχει εθνικότητα και είμαι άριστος στα μαθηματικά και στους νόμους των πιθανοτήτων, προκειμένου να επιζήσω εάν κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας μου, εξαναγκαστώ να συμμετέχω σε "ρωσική ρουλέτα".


Η εκπαίδευση που έχω λάβει από την υπηρεσία εδώ και 18 χρόνια με καθιστούν μια καλοδουλεμένη "φονική μηχανή", ικανή να αντεπεξέλθει και στις πιο σκληρές συνθήκες.


Σήμερα το πρωΐ έφτιαξα καφέ, έβγαλα βόλτα την εκπαιδευμένη σκυλίτσα που μου έχει παραχωρήσει η υπηρεσία και άνοιξα τηλεόραση...


Δεκαοκτώ χρόνια εκπαίδευσης στην υπηρεσία, προκειμένου να ανταπεξέλθω και στις πιο σκληρές συνθήκες αιχμαλωσίας, πήγαν στράφι ένα πρωϊνόηπαναγιάμουθά’ρθειναμεβρειστηνακρογιαλιά...


Δυστυχώς, η Mossad δεν με εκπαίδευσε στην πιο σκληρή αιχμαλωσία: Στην πρωϊνή βλακεία της ελληνικής τηλεόρασης! Κανείς στην υπηρεσία δεν μου έμαθε ότι οι Α.-Κ.-Π.-Λ.&Ο.-Λ.-Κ&Ο είναι ανθεκτικά αήττητοι και στην πιο σκληρή εκπαίδευση!


Το αποφάσισα.

Θα παραδοθώ οικειοθελώς στη Χαμάς, γυμνός με αποτυπωμένο έναν στόχο στον βασιλικό μου κώλο, προτού με ανακαλύψει κάποιος ρεπόρτερ των πρωϊνών εκπομπών!

Σάββατο 10 Μαρτίου 2007

Her Majesty Oueen Elizabeth II


Είναι γυναίκα. Πανέμορφη, ρυτιδιασμένη, παχουλή στα πρότυπα των αναγεννησιακών προτύπων, έντονο καταθλιπτικό βλέμμα, φιλήδονο στόμα προτάσσοντας το επάνω χείλος, πεταχτά αφτιά, αμυγδαλωτή κόμη στο σχήμα του κότσου… Γοητευτική και μελαγχολική- γυναίκα έκπαγλου κάλλους στη νιότη της… Ποια είναι που με θωρεί με την αιδώ να ρέει στους αδένες του μικρόσωμου λαιμού της;


Και έτσι κρατώ σφιχτά στην αγκαλιά μου το Σφυρί του Θωρ και το στριφογυρίζω στον αέρα… ζβιιιιν… έτσι που να σε κάνω να σκύψεις και να στρέψεις το βλέμμα σου στη γη, στο χώμα που βρίσκεται θαμμένος ο λαλίστατος πατέρας σου, μικρόσωμος μέσα στην άγνοια του, διψασμένος για γνώση, αλλά και ηθική διαποτισμένη από την καλλιέργεια ενός ατέρμονου περιβάλλοντος πυρσών και καβαλέτων. Άθλιε λέβητα της άστοργης φύσης, πίνεις και οπιολογείς μελετώντας τις κηδιφάγες κηδείες στα σταυροπήγια Unnilhexium της Θείας Αποκάλυψης- άκουα τον υπασπιστή σου!- και στοχάσου την ιστορία της.


Μαγεμένη κλίνη. Σίμωσε… Σίμωσε… Η μέρα φέγγει… Μια μελωδία προαναγγέλει την αρχή… του τέλους… Ένα λουλούδι σκεπάζει τον έναστρο ουρανό της προσμονής. Ουρανός σπαρμένος με ρόδα. Ειδυλλιακό… Γαλήνιο… Αγαπώ το βλέμμα που αναβλύζει. Νερό ζεστό, σαν μαχαιριά γλυκιά στην αγρύπνια του νου. Διαμάντια από τα μάτια σου. Θησαυρός μέσα στο χρυσαφένιο στήθος σου. Έπαιρνες μορφή κάθε λαμπρό καλοκαιρινό πρωινό. Ρουφώντας σαν τρελή το βλέμμα που απήγαγα μετά της άδειας σου. Πού να βρω; Αχόρταγα ρουφώ της θύμησης κρασί. Μεθυστικό. Οπαλένια θάλασσα. Αυτή τη νύχτα μια στιγμή- ιερή, ας είναι η ύστατη- το ανθισμένο σου κορμί να μύριζα, βιολετί δέρμα, λατρεμένο σαν δάκρυ μωρού… ας μύριζα… να περνούσα διαβάτης, κουτσός, καθυστερώντας την πορεία του… το κορμί… όνειρο, κεχριμπαρένιο δειλίνο… ετούτο το μαλαματένιο κορμί, βότανο της Σαρλεβίλ…


Μην φοβάσαι… Να μυρίσω… Να μυρίσω… Κι έτσι ανθισμένος να πλαγιάσω… Μυρωδιά από το βασιλικό σου άνθος…

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2007

ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

έτσι όπως πραγματικά είναι,
έτσι όπως το αγαπήσαμε!

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007

SOUL KICKING




Εάν το «Σπιρτόκουτο» ήταν γροθιά στο παραγεμισμένο- με κάθε λογής σκατά- στομάχι του νεοΈλληνα, τότε «η ψυχή στο στόμα» είναι το γαμήσι που τρώει καθημερινά κάθε μισθωτός στη δουλειά του, στην οικογένεια, στην παρέα…

Ο Γιάννης Οικονομίδης είναι οργισμένος. Όπως και οι ταινίες του. Πρόκειται για την απλή θεωρία του Danny Trejo. Ο Trejo είναι Λατίνος ηθοποιός με ουλές, πρόσωπο κατάδικου και σωματοδομή εγκληματία. Κι όμως στην πραγματική του ζωή δεν υπήρξε ζωγράφος με ειδικότητα στις νεκρές φύσεις, μηδέ μελετητής του εσωτερικού μονόλογου του James Joyce. Πρωταθλητής πυγμαχίας των φυλακών της Καλιφόρνια, υπήρξε! Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πιο πεζή, από ότι θέλουμε να είναι…

Όταν πρωτοείδα το «Σπιρτόκουτο», για το οποίο έχω ένσταση όσον αφορά στον τίτλο: Μου άρεσε περισσότερο ο υπότιτλος «Πόλεμος σε τέσσερις τοίχους», ένοιωσα την ίδια αναγούλα με την πρώτη φορά που είδα τον «Άγγελο εξολοθρευτή» του Μπουνιουέλ! Ένοιωσα αδύναμος, να με πλακώνουν οι τέσσερις τοίχοι, ήθελα να βγώ από το σπίτι, να ουρλιάξω, να φτύσω στους τάφου σας!

Ελληνικός κινηματογράφος; Δίχως μικρασιατική καταστροφή; Δίχως το πουλί των χουνταίων; Δίχως μεταπολίτευση; Γίνεται; Κι όμως, γίνεται απαντάει ο Οικονομίδης και μας ξυπνάει από τον λήθαργο.

Δεν θα έχανα με τίποτα την «ψυχή στο στόμα»! Εκπληκτικός Λίτσης… μόνος εναντίον όλων! Πραγματική ταινία με αληθινούς χαρακτήρες! Ντοκιμαντέρ περί της Αγίας Ελληνικής Οικογένειας. Αν υπάρχει μια μοναξιά ανώτερη από το Όλον, διαχωρίστε το βήμα σας σε κάτι απαλό, να την υποδεχτούμε. Με μια φιλήδονη κατάρα που θα κατατρέχει την δημιουργία, να παλινδρομήσουμε στην παλαιοντολογική μας αφή. Θάνατος που κυλάει στο βαρέλι της καινούργιας μας φορεσιάς. Εκεί όπου δεν υπάρχει πάτος! «Ας δυστυχήσουμε για να δημιουργήσουμε» φωνάζει ο Γιάννης μέσα από τα σφιγμένα δόντια του Ερρίκου.

Κορυφαία σκηνή ο εαυτός μας να κοιτάζεται στον καθρέφτη. Να συμβιβάζεται με την ασχήμια και την κόλαση. Να βρίσκεται αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο εχθρό. Και να αλυχτά μοναχός τις νύχτες: «Όλα καλά… Όλα καλά ρε!» Πόσος χαμένος χρόνος στεγνώνει στο βλοσυρό του βλέμμα. Με μιας η φωνή μεταμορφώνεται σε πεταλίδα χήνα, χωρίς σφετεριστές μοναχούς και ανάπηρους δρομείς.

Πρόκειται για τον άνθρωπο «που δεν ήταν εκεί»! Κλεισμένος στο καβούκι του, να ακούει από εκεί τα ηδονικά βογγητά της γυναίκας του που πηδιέται, τα γαβγίσματα του αφεντικού, τις κραυγές των αρρώστων που σε καλούν να γίνεις μέρος της κοινότητας τους, τους συφιλιδικούς που κακοποιούνται σεξουαλικά, τα ανδράποδα που κυκλώνουν τα πλημμυρισμένα ρυάκια της ύπαρξής του. Τα σκισμένα καπούλια του αλόγου, προκειμένου να βολευτεί…
Στα περίχωρα της Βιέννης, στους κήπους του παλατιού Σονμπούρν ζει ένας σκίουρος που αναμοχλεύει τις συλλαβές του ονόματός σου. Εκεί γυρίστηκε πιθανότατα «η ψυχή στο στόμα», αλλά για κάποιον περίεργο λόγο ο Οικονομίδης φοβάται να το παραδεχτεί.

Όποιος κατηγορήσει την ταινία για βωμολοχία, ας αναπολήσει την τελευταία φορά που γάμησε εγκεφαλικά τη μάνα κάποιου αγνώστου ή διέκρινε το μίσος στο ανθρώπινο βλέμμα.

Η «ψυχή στο στόμα» είναι ένας γαμημένος εφιάλτης από τον οποίον δεν θέλεις να ξυπνήσεις. Δεν θέλεις να ξυπνήσεις, διότι σε περιμένει άλλος, χειρότερος εφιάλτης! Και όταν ξυπνάς, εκεί στο κάθισμα ενός υπέροχου τόπου, όπως ο κινηματογράφος «Μικρόκοσμος», κοιτάς τους άλλους και διακρίνεις στο βλέμμα τους αυτή τη μικρή- ανεπαίσθητη διαφορά, αρκετή να κατατάξει επάξια τον άνθρωπο, ως το πιο επικίνδυνο ζώο επάνω στον πλανήτη: Το Μίσος!



Αν ήθελα να γράψω δυο αράδες για τη νέα ταινία του Οικονομίδη, αυτές θα ήταν:



Η «Ψυχή στο στόμα» σε αφήνει αποσβολωμένο. Ψάχνεις το κρύο χέρι του διπλανού μονόχειρα για να κρατηθείς από την πτώση, ωσάν ο δήμιος λίγο προτού ενεργοποιήσει την γκιλοτίνα, γυρεύει στο ακανθώδες πλήθος, το βλέμμα που θα του δείξει κατανόηση, συμπάθεια και έρωτα για τούτα τα χέρια που θα ετοιμάζονται να κόψουν το κεφάλι ενός ανθρώπου με παρελθόν, μα δίχως μέλλον.





Πού παίζεται...


ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ PRINCE FIMCENTER Λ. Συγγρού 106, Φιξ (ΜΕΤΡΟ Συγγρού-Φιξ), 2109215305. Πεμ. - Τετ.: 18.10/ 20.20/ 22.30/ 00.30

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2007

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ!

ΕΔΩ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΚΑΘΕ ΕΛΠΙΔΑ(DANTE)

Monty Python - International Philosophy

Un chien andalou / Ein andalusischer Hund - PART 1

Όταν η Τέχνη έφτασε στην Κορύφωση Της, όταν η Τέχνη έφτασε στην αυτο-Καταστροφή Της.

Un chien andalou / Ein andalusischer Hund - PART 2