Ανθοπωλεία ατέρμονα, αεροδρόμια κηλιδωμένα, πλατείες υποχόνδριες...
- «Όπως η ομοφυλοφιλία στις αρχές του αιώνα» αντιτείνω
- «Μα… δεν είμεθα ούτε ομοφυλόφιλοι, ούτε κτηνοβάτες. Παρατηρούμε τις γυναίκες ως υποκείμενα του είδους που συγκατοικεί σε ετούτον τον πλανήτη. Δεν μισούμε τους ανθρώπους που νοιώθουν σεξουαλική έλξη, αλλά τους λυπόμαστε. Εμείς νοιώθουμε χωρίς ετούτα τα δεσμά.»
- «Ναι, αλλά δεν έχεις καν δοκιμάσει. Δεν ξέρεις τι χάνεις!»
- «Η ασεξουαλικότητα, φίλε μου, δεν αφορά μόνο στις αμοιβάδες πια, κύριε ετερόφυλε. Ο σύλλογος μας με τη συμμαχική ορμή των αδελφών αμοιβάδων, έχει ως σκοπό να καταλύσει τον κόσμο και να του αναδείξει νέες θύρες απόλαυσης, όπως: το παγωτό- βανίλια, το πινγκ- πονγκ, τον αναχωρητικό μοναχισμό, το Πορταλέγκρε, την μόνιμη αγκύλωση στο αριστερό χέρι και τις σπασμωδικές επιληπτικές κρίσεις. Ερχόμεθα με περισσή ορμή ίνα αποτάξωμεν τους αμαρτωλούς εις το πυρ το εξώτερον και η τιμωρία σας θα είναι σκληρή, βλάσφημοι!»
Αυτός ήταν ο Τζώννυ Μπένγκστον. Πέθανε μέσα σε έναν κυκεώνα ανασταλτικότητας από σκούρο καστανοκόκκινο φτέρωμα που από μακριά μοιάζει με μαύρο. Την αναπαραγωγική περίοδο αποκτά κυανοπορφυρές μεταλλικές ανταύγειες στα καλυπτήρια των φτερούγων της. Ο Τζώννυ άφησε την ακροτελεύτια και ανούσια πνοή του σε υγροβιότοπο γλυκού νερού με πυκνή υδροχαρή βλάστηση, καλαμιώνες μαζί με ερωδιούς, ενώ στην επιτύμβια μαρμάρινη πλάκα του ασεξουαλικού μνήματος, αναγράφεται:
Έζησε, δίδαξε και πέθανε τρεφόμενος, τις τελευταίες του στιγμές,με τα υπερμεγέθη κόπρανά του πάνω σε ένα λευκόστρατο σεντόνι ενός ξύλινου κρεβατιού κάποιας εκπαιδευτικής μονάδας εμφραγμάτων.