Υπάρχει ωραιότερο πράγμα.....

.....από την κατανάλωση υλικών αγαθών; Υπάρχει άραγες (ωιμέ!) ομορφότερο συναίσθημα από την αναμονή της επιστροφής στο σπίτι για να ανοίξεις το δώρο που έκανες στον εαυτό σου;
Το πρωί ήμουν στην τράπεζα. Ευτυχώς εγκρίθηκε το δεύτερο δάνειο. Το πρώτο το πήρα πριν από 6 μήνες. Ήταν ένα από αυτά που συγκεντρώνεις όλες τις οφειλές σε ένα λογαριασμό και περιορίζεται κατά πολύ (όντως) η δόση. Μέχρι πριν από ένα μήνα, όλα πήγαιναν ρολόι. Τα έφερε, όμως, έτσι η ριμάδα η ζωή (και οι κωλοεβραίοι) που ξανα-φόρτωσα και τις τρεις πιστωτικές μου κάρτες.
Το νέο δάνειο ήταν επιτακτική ανάγκη. Πιο πολύ ανάγκη είχα εγώ το δάνειο από τον Λεωνίδα και τους χίλιους να βρίσκονται στις Θερμοπύλες. Απλώς, εκείνος είχε καλύτερο image-maker. Αφού κανονίστηκαν τα διαδικαστικά και η τράπεζα έκρινε ότι είμαι ικανός να λάβω νέο δάνειο, η αγαλλίαση υπήρξε ιδιαίτερη. Παράλληλα, με την πάροδο λίγων ωρών, το κενό υπήρξε αχανές. Και δεν αναφέρομαι στο ψυχικό, αυτούς τους προβληματισμούς τους βρίσκω αφόρητα ανιαρούς. Μιλάω για χρήμα. Τα κλισε περί "εγκράτειας", "σύνεσης", "οικονομικού σχεδιασμού" και διάφορα άλλα βαρετά με τα οποία δεν θέλω να σας κουράζω, εξανεμίστηκαν όπως η φυσική μου ανάγκη αφήνοντας ένα ευχάριστο άρωμα λεβάντας και γιασεμιού. Με μηδενικό υπόλοιπο και με χρωστούμενα διπλάσια από πριν (τα οποία, όμως, θα αποπληρώνω σε μικρές δόσεις για καμιά 10ετία) ένιωθα ένα κενό, μισός άνθρωπος, ακρωτηριασμένος σε κάποιο παράπηγμα της Κενιξβέργης.
Κοιτάζω την μια από τις τρεις μηδενικές πιστωτικές μου. "You complete me", της λέω και φεύγω για το κέντρο. Την Παρασκευή το πρωί περιμένω να μου φέρουν από την εταιρεία την καινούρια μου αγορά. Σε μερικούς μήνες περιμένω να συμπληρώνω αίτηση για το τρίτο δάνειο. Αν θέλετε να με αναγνωρίσετε, θα με δείτε να κάνω δηλώσεις σε γκάλοπ δρόμου από ρεπόρτερ ελεύθερου ρεπορταζ (την κατώτατη μορφή ζωής, υποδεέστερη ενος μονοκύτταρου οργανισμού) όπου θα κατηγορώ το σημερινό σύστημα αν-αξιών, life style και υπερ-καταναλωτισμού που έχει διαλύσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Άντε ρε πούστη μου, πότε θα έρθει η Παρασκευή;