Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ
Τι είναι ευτυχία; Πώς την κατακτάς; Πως μπορώ να την αποκτήσω; Τι πρέπει να θυσιάσω και τι να διεκδικήσω; Τι να δώσω και τι να πάρω;
Και μόνο το ερώτημα περί ευτυχίας, δείχνει άνθρωπο δυστυχισμένο. Δείχνει άνθρωπο που ψάχνει για κάτι που δεν έχει νοιώσει. Γιατί, δηλαδή, να μην είναι το ερώτημα "τι είναι δυστυχία". Πουθενά δεν το έχω ακούσει, κανένας δεν το έχει θέσει σε μια ευρεία κουβέντα. Να πει κάποιος ότι "εγώ ρε παιδιά δεν ξέρω τι θα πει δυστυχία, πως μπορώ να την βρώ, έστω για μια στιγμή".
Ερωτήματα για την "ευτυχία" είναι χάσιμο χρόνου. Από την στιγμή που δεν ξέρεις τι είναι (γιατί να ρωτήσεις άλλωστε--μην μου πείτε τίποτα ξενέρωτο όπως "για να ανταλλάξω απόψεις") φαντάσου πόσο πιο πολύ--απ' ότι ήδη είσαι--δυστυχισμένος θα νοιώσεις μόλις πάρεις την απάντηση σου. Γιατί ο δυστυχισμένος άνθρωπος έχει αυτό το χαρακτηριστικό: την ικανοποίηση την αντλεί από το ερώτημα και όχι από την απάντηση. Αυτό είναι το καθημερινό του κίνητρο.
Βαρέθηκα να είμαι δυστυχισμένος. Θέλω να πλέω σε πελάγη ευτυχίας και να μην απασχολώ το μυαλό μου με τέτοιες ανοησίες. Τουλάχιστον, δεν είμαι πολύ δυστυχισμένος σε σχέση με άλλους. Ευτυχώς, η δυστυχία έχει τις διαβαθμίσεις της. Έχω ωραίο σπίτι, σουπερ αυτοκίνητο, ντεμί λεφτά, ξανθια γαλανομάτα γκόμενα, ετοιμάζομαι να φέρω παιδί στον κόσμο και όμως.........νοιώθω δυστυχισμένος. Ίσως αυτό να είναι και ο ορισμός της δυστυχίας: να μην έχεις επίγνωση της ευτυχίας σου. Πολύ απλά διότι πρέπει να έχεις κίνητρο, πρέπει να έχεις έναν λόγο για να σηκωθείς από το κρεβάτι (διότι κανείς δεν θα σου προσφέρει 10.000 δολάρια). Και να χάνεις τον καιρό σου με ανούσια ερωτήματα. Όπως μόλις, έχασα 10 λεπτά για να γράψω το παραπάνω κείμενο. Που θα πάει, θα την βρώ την άκρη της ευτυχίας. Και τότε θα φύγω ως ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος που πέρασε από τον πλανήτη.
Μακάριοι οι ευτυχείς τω πνεύματι.....
10 σχόλια:
Η δυστυχία σου είναι πως δεν έχεις τίποτε απ' αυτά που λες πως έχεις. Ίδιως ξανθιά γκόμενα! Και αυτό σε τρελλαίνει! Σε καταλαβαίνω, φίλε...
Είσαι και μαλάκας, που λογοκρίνεις τα σχόλια. Άλλο αρχίδι Δήμου μας βρήκε...
Χαλάρωσε και μη βιάζεσαι, κουμπάρε...
...τα σχόλια σου μπήκαν γιατί έχουν αυτό που μας αρέσει: ένταση, μίσος, βουλιμία, casus belli.
Συνέχισε έτσι. Ειλικρινά, αυτό θέλουμε...
υγ: Δεν είμαστε οπαδοί του Νίκου Δήμου, επειδή δεν μας ταιριάζει ως συγγραφική ιδιοσυγκρασία, αλλά καλό θα ήταν να προσέχεις στο μέλλον τι γράφεις για κάποιον που δεν συμβαδίζει με τη δική σου ελληνοχριστιανική μιζέρια.
Ίσως να καταλάβεις την έννοια της ευτυχίας βάζοντας στον εαυτόν σου το παρακάτω ερώτημα:
Είναι σίγουρα πιο ευτυχισμένος ο πρίγκιπας Κάρολος ή μήπως είναι πιο ευτυχισμένος ένας ιθαγενής στον Αμαζόνιο που βρήκε μέλι;
Γιατί αν όλα συγκλίνουν προς την δεύτερη περίπτωση, τότε μάλλον το θέμα δεν είναι χρηματικό. Πρέπει να βρεις κάτι που να λειτουργεί σαν το μέλι. Γιατί τις πιο πολλές φορές αυτό το "κάτι" κρύβεται στα απλούστερα πράγματα του κόσμου, και είναι πράγματι δυστυχία να πιστεύεις πως ο λόγος που θα σε κάνει ευτυχισμένο και θα σε σηκώσει από το κρεβάτι είναι τα 10.000 δολλάρια. Κανένα χρηματικό αντίτιμο στον κόσμο δεν μπορούσε να κάνει πιο ευτυχισμένο τον Ελ Γκρέκο απ' όσο ήταν την ώρα που ζωγράφιζε.
Βαβυλώνιος
Ο Ελ Γκρεκο, όμως, που αναφέρεις ως παράδειγμα, υπήρξε καλύτερος άνθρωπος από εμένα. Τέτοιοι χαρακτήρες, που καταφέρνουν να βρουν μια όαση ευτυχίας, είναι για μένα αξιοζήλευτοι. Ακόμα και τον χουλιγκάνο που φτιάχνεται από την νίκη της ομάδας, τον ζηλεύω. Η αίσθηση του ανικανοποίητου, ακόμα και όταν έχεις περισσότερα απ' όσα χρειάζεσαι, είναι μεγάλος σταυρός.
Με λίγα λόγια, απελπισμένα πλεον ψάχνω να βρω το μέλι, το δικό μου Άινταχο.
Το ότι κάποιος έχει ταλέντο σε κάτι που τον γεμίζει χαρά και ευτυχία δεν σημαίνει ότι είναι αναγκαστικά καλός άνθρωπος. Δηλαδή αν έλεγες "καλό άνθρωπο" τον Ντοστογιέφσκυ ίσως και να τον ενοχλούσε ή να σε κοιτούσε με κάποιο βλέμα αηδίας. Το ότι οι περισσότεροι κατέχουν κάποιο μεγάλο ταλέντο χωρίς καν να το ξέρουν, είναι για εμένα πρωτίστως πρόβλημα παιδείας. Μπορεί να αρέσει σε κάποιον απλώς να φτιάχνει σαίτες, αλλά ένα τέτοιο ταλέντο μόνο στις ΗΠΑ αμοίβεται, ασχέτως βέβαια ότι η χρηματική ανταμοιβή ακολουθεί και δεν είναι εξαρχής ο κυρίως στόχος της ενασχόλησης.
Νομίζω το πρόβλημά σου είναι ότι κυνηγάς τα χρήματα και αυτός σίγουρα είναι ο πιο αποτυχημένος τρόπος για να μπορέσεις να τα αποκτήσεις, αλλά ακόμη και άνθρωποι που απόκτησαν με αυτήν την λανθασμένη τακτική χρήματα ουδέποτε έγιναν ευτυχισμένοι. Κυνήγα αυτό που γουστάρεις και τα χρήματα θα ακολουθήσουν, γιατί και αν ακόμη δεν ακολουθήσουν ουδεμία σημασία θα έχει για σένα: θα είσαι ευτυχισμένος. Σαν τον χούλιγκαν.
Οι περισσότεροι πλούσιοι άνθρωποι που γνωρίζω ποτέ δεν είχαν στόχο να κάνουν χρήματα, κάποιοι από αυτούς έκαναν πολύ μεγάλα εργοστάσια μόνο και μόνο γιατί ονειρεύονταν από μικροί να έχουν ένα τεράστιο εργοστάσιο. Το ίδιο το εργοστάσιο ήταν το ενδιαφέρον γι' αυτούς και όχι οι χρηματικές απολαβές που ακολουθούσαν. Η χαρά της ικανοποίησης να βλέπουν το ψιλικατζίδικο να γίνεται βιοτεχνία, η βιοτεχνία βιομηχανία και η βιομηχανία κολοσσός. Γι' αυτό και οι ίδιοι άνθρωποι ακόμη κι αν έχουν λεφτά να φάνε μέχρι 3ης γεννεάς, ποτέ δεν σταματάνε να ασχολούνται με το αντικείμενο της ευτυχίας τους, το παιχνίδι τους. Είναι σαν να απαιτούσε κάποιος από τον Καρπόφ να σταματήσει να παίζει σκάκι.
Στην περίπτωση μου, βαβυλώνιε, ευτυχία δεν είναι το μέσο αλλά το (εισπρακτικό) αποτέλεσμα. Και η δουλειά που κάνω δεν με ικανοποιεί, αλλά μου αποδίδει αρκετά. Συνεπώς, το ξέρω ότι θα είμαι δυστυχισμένος, έχω επίγνωση της κατάστασης μου. Απλώς, επιδιώκω να δυστυχώ ξαπλωμένος σε στρώμα νερού στην ολυμπιακών διαστάσεν πισίνα μου, σε κάποιο από τα εξοχικά μου σε έναν φορολογικό παράδεισο με τυρκουαζ νερά.
Καλώς ήρθες στα blog, περιμένω να διαβάσω τα κείμενα σου.
"το κόλπο είναι να έχεις κοντά σου κάποιον που αγαπάς πολύ" είπε ο γιος μου (6 ετών)...
που επισης είπε "το πιο σημαντικό είναι η αγάπη" (5 ετών)...
Όταν ήταν 2 για μια ολόκληρη εβδομάδα ρωτούσε αρκετές φορές τη μέρα τι σημαίνει "ευτυχισμένος" και τι σημαίνει "δυστυχισμένος".
Στο τέλος της εβδομάδας κατέληξε οτι είναι ευτυχισμένος...
Tα παιδιά και τα ζώα δεν έχουν χάσει ακόμη την επαφή με τον θεό, γι' αυτό ίσως αντιλαμβάνονται πράγματα που εμείς έχουμε χάσει την ικανότητα. Ίσως πάλι και οι δύο αυτές κατηγορίες αθώων ψυχών να μην έχουν λοξοδρομήσει από το πραγματικό νόημα της ζωής με την ταμπέλα "τώρα", γιατί αυτό που τελικά μας πηδάει την ζωή είναι το "αύριο" και μάλλον αυτό είναι μια πολύ εγωιστική εφαρμογή της θεωρίας της εξέλιξης.
Ευχαριστώ zarathustra για το καλωσόρισμα, ήθελα να ασχοληθώ από καιρό αλλά έχω ήδη εγκαταλείψει αδέσποτες στο ίντερνετ αρκετές σελίδες, δεν προλαβαίνω. Τώρα όμως είπα να παίξω κι εγώ λίγο.
Ευελπιστώ να με διαφημίσετε μέσω υπογραφών, γιατί μετά το ban στο ελεύθερο δημοκρατικό μη λογοκριμένο φόρουμ, δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου.
Επίσης με ενδιαφέρει η ιδέα της ανταλλαγής links, ως ανταπόδοση. Τα δικά σας λινκς θα τα γράψω σε αρκετές σελίδες.
ου είχα στείλει σχετικό πμ. Προφανώς, δεν το έλαβες ποτέ.
Εντάξει, για αυτό που ζητάς να είσαι σίγουρος.
Δημοσίευση σχολίου