Η νύχτα των Ιπάτιεφ

Το ξημέρωμα της 16ης πρός 17ης Ιουλίου 1918 τους ξύπνησαν όλους. Αιφνιδιαστική μετακόμιση, δήλωσαν. Ο λόγος; Οι Λευκοφρουροί ήταν κοντά στο Αικατέρινμπουργκ. Έτσι είπαν. Τους κατέβασαν στο ημιυπόγειο του οίκου Ιπάτιεφ για ασφάλεια. Τους έστησαν για φωτογραφία. Η δικαιολογία, σύμφωνα με τον διοικητή-φωτογράφο Yakov Yurovsky: Η Μόσχα βοά ότι οι Ρομανόφ δραπέτευσαν και αναζητούν αποδείξεις περί του αντιθέτου.
Η Άλιξ ζήτησε να κάτσει, λόγω της φλεβίτιδας που την ταλαιπωρούσε. Της έφεραν καρέκλα. Ο αιμοφιλικός Αλεξέι ζήτησε την πολυθρόνα. Σχολίασε ο Γερμακόφ: "Φαίνεται πως ο διάδοχος επιθυμεί να πεθάνει επάνω σε πολυθρόνα"

Η ώρα ήταν προχωρημένες 3, όταν μπήκαν στο δωμάτιο οι οπλισμένοι Λεττονοί. Δύο από αυτούς αρνήθηκαν και αντικαταστάθηκαν. Ο Γερμακόφ τρίκλιζε μεθυσμένος, καθώς η φρουρά είχε πληρωθεί την προηγούμενη νύχτα.
Ο διοικητής Yakov Yurovsky έβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη του το κράτησε με το αριστερό χέρι- με το δεξί κρατούσε το περίστροφο-και διάβασε την εντολή εκτέλεσης των Ρομανόφ, υπογεγραμμένη από τον Λένιν.

Στο τέλος δήλωσε: "Οι συγγενείς σας προσπάθησαν να σας απελευθερώσουν, υπογράφοντας τη θανατική σας καταδίκη και η Επανάσταση σας καταδικάζει σε θάνατο δια τυφεκισμό. Η ζωή σας τελείωσε..." Το μοτέρ του φορτηγού που περίμενε να παραλάβει τα πτώματα ήταν αναμένο, ώστε να μην ακουστεί ο παραμικρός ήχος πυροβολισμού, εμποδίζοντας τον Νικόλαο να ακούσει καλά την ετυμηγορία. "Τί; Τί είπες;" ρώτησε ο πρώην Τσάρος. "Τί; Να τί..." φώναξε ο Yakov Yurovsky και σήκωσε το περίστροφο εκτελώντας τον Νικόλαο. Τότε δόθηκε το σύνθημα και το ημιυπόγειο των Ιπάτιεφ γέμισε τρύπες από σφαίρες και οι τοίχοι έγιναν κόκκινοι! Ο διάδοχος Αλεξέι, η πριγκήπισσα Αναστασία και η γκουβερνάντα ζούσαν ακόμη. Οι Λεττονοί προσπάθησαν να τους αποτελειώσουν με τις ξιφολόγχες.
Ο τσεκίστας Γερμακόφ αναφέρει ως τελευταία λόγια του πρώην Τσάρου τα εξής: "ου γαρ οίδασι τι ποιούσι..."

Η μετέπειτα Σοβιετική Ένωση έζησε τη διαμάχη δύο ανδρών που βρίσκονταν στο δωμάτιο εκείνο το ξημέρωμα. Ο Γερμακόφ δήλωνε παντού ότι εκείνος σκότωσε τον τελευταίο Τσάρο και βιάστηκε μάλιστα να δωρίσει το λούγκερ του στο Μουσείο της Επανάστασης, κατοχυρώνωντας μάλιστα τον εαυτό του ως δολοφόνο του Νικόλαου στις Αναμνήσεις του. Ο Yakov Yurovsky, όμως, σύμφωνα με τις μαρτυρίες ήταν αυτός που σκότωσε τον άνακτα.

Τη δεκαετία του '60 συνέβη κάτι παράδοξο: Σε σανατόριο στο Βερολίνο βρισκόταν μια κοπέλα που δήλωνε ότι ήταν η πριγκήπισσα Αναστασία, διασωθείσα ως από θαύμα, από εκείνη την τρομερή νύχτα. Οι Γερμανικές αρχές εξέτασαν σοβαρά το θέμα, εργαστηριακό αίμα των Ρομανόφ στάλθηκε από τη Μόσχα και το πόρισμα της εξέτασης κρίθηκε ως άκρως κρατικό απόρρητο!
Σύμφωνα με τον Έντβαρντ Ρατζίνσκι, η πριγκήπισσα Αναστασία και ο διάδοχος Αλεξέι δεν ήταν νεκροί, όταν το φορτηγό μετέφερε τους εκτελεσθέντες πρός ταφή! Στο ορυχείο που θάφτηκαν, βρέθηκαν αντικείμενα όλων των εκετελεσθέντων, εκτός από εκείνους τους δύο. Σύμφωνα πάντα με τον Ρατζίνσκι, τα δύο παιδιά ήσαν τραυματισμένα στην καρότσα του μοιραίου φορτηγού, όταν τα αντιλήφθηκε και τα έδιωξε κρυφά από τους Κοκκινοφρουρούς ο οδηγός Σολιοχόφ. Ο Σολιοχόφ αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι και έζησε μόνος και τρομαγμένος μέχρι το τέλος της ζωής του...

Τα κύρια ερωτήματα από την νύχτα της 16ης Ιουλίου 1918 είναι δύο:

- Ο Γιουρόφσκι ή ο Γερμακόφ ήταν ο εκτελεστής του Νικόλαου;

- Τα σώματα της Αναστασίας και του Αλεξέι θάφτηκαν μαζί με τα υπόλοιπα ή οι Κοκκινοφρουροί συνειδητοποίησαν με τρόμο ότι έλειπαν από την καρότσα του μοιραίου φορτηγού και βιάστηκαν να εκτελέσουν τις ταφές, καθώς πλησίαζαν οι Λευκοί και η μπολσεβικική επανάσταση μετρούσε ώρες;

ΥΓ: Ο λαός χαρακτήριζε τον τελευταίο Τσάρο ως "αιματοβαμμένο Νικόλαο" και δεν είχε άδικο. Επί Νικόλαου είχαν τουφεκιστεί και φυλακιστεί πολλοί μπολσεβίκοι. Είναι γνωστή η επαναστατική ψυχοσύνθεση που δημιουργήθηκε στον Λένιν, όταν εκτελέστηκε ο αδερφός του επί Νικολάου.

Ο Νικόλαος έδειχνε από νεαρή ηλικία ότι ήταν ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος για να χριστεί Τσάρος. Ήπιος, μαλθακός, ντροπαλός σαν κορίτσι, ενδιαφερόταν περισσότερο για το παιχνίδι, την καλή ζωή, τους έρωτες, την θρησκεία παρά για την πολιτική.

Το αντίβαρο ήταν η Αλεξάνδρα Φιοντόροβνα. Άτεγκτη, φιλόδοξη, φανατικά προσηλωμένη στον χριστιανισμό, αφελής (βλ. Ρασπούτιν) και το κυριότερο: βαθύτατα διαποτισμένη με τις συντηρητικές αρχές και αξίες της γαγιάς της, της βασίλισσας Βικτωρίας!

Ο Νίκι έως το τέλος υπήρξε αμέτοχος σε ότι συνέβαινε γύρω του. Εάν ήταν χολιγουντιανός ρόλος θα ήταν ο Μπίλι Μπομπ Θόρτον στο αριστούργημα των αδελφών Κοέν "Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί". Χαμένος στις σκέψεις του, στο δικό του κόσμο... αυτόν του τελευταίου βιβλίου που διάβασε στην εξορία. "Πόλεμος και Ειρήνη"...