Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Odd Nerdrum


...αντάρα γίνεται το χέλι καραβίδα,

επιδαψιλεύω το απομεσήμερο της μελαγχολικής εποχής,

άρτι αφιχθείσα από τους Παρισίους,

ενδεδυμένη ασπρόμαυρα κελαριστά καμωμένη από χαλκό και ασήμι,

ομοίως σκακιέρας όπου εκάθησαν αντίκρυ ο ιππότης και ο Χάροντας σε παρτίδα υποκινούμενη από την κατάμαυρη γραβάτα που φορούσες,

κρύβοντας με τέχνη την άλουστη κόμη σου με εκείνο το μπερέ κι έτσι ξάφνου,

δίχως προφανή αιτία,

είδε ο βάτραχος που πετάλωναν το άλογο και σήκωσε κι εκείνος την πόδα του,

πρόσεξα εσού εκ του μακρόθεν γεννημένη και άλουστη κατά την αμφιλύκη,

εκειδά στο ημίφως κατά την αυγή.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αφυδατώθηκα από το surγέλιο..

Και ο βάτραχος με φίλησε πριν λαλήσει το ά-λογο εκείνη την αυγή :)